Diskuse - Punčochy a muži

Pod punčocháče jenom kalhotky!

Pod punčocháče kalhotky nebo tanga

Moje stará nosí pod punčocháči červené trenky a pořád prdí a smrdí jak spařený jetel .

Ahoj rad bych se seznámil z ženou který to nevadi a kupuje semnou jsem Z Liberce 777541181 Robin

silonky jsou fajn,i když hetero tak si bez nich neumím představit život,je to prostě super mít je na sobě... a to včetně dalších "dámských" doplňků...

Nosím zásadně silonky kalhotky podprsenku taky legíny ajne

nosím jen tenké punčocháče, a to na ostro po celou dobu od podzimu do jara, v chladnějším létu mimo domov pod kraťasy - šortky

nosím jen tenké punčocháče, a to na ostro po celou dobu od podzimu do jara, v chladnějším létu mimo domov pod kraťasy - šortky

Rajstopy nosiłem jak większość lub wszyscy chłopcy w przedszkolu i na początku szkoły podstawowej. Do przedszkola zacząłem uczęszczać jako trzylatek. Wtedy nikt nie zwracał uwagi na to jak kto jest ubrany albo czy ma rajstopy. Rajstopy były powszechnym ubiorem zarówno dla dziewczynek jak i chłopców. Przez całe przedszkole (z wyłączeniem sześciolatków) mieliśmy leżakowanie. To była godzinna (chyba) drzemka po obiedzie. Do leżakowania należało się rozebrać do majtek i ubrać piżamę. Po leżakowaniu należało ubrać ubranie dzienne. W okresie od jesieni do wiosny każde dziecko miało rajstopy. Wynikało to z faktu, że rodzicom było wygodnie posłać dziecko w rajstopach, gdyż podczas wyjść na plac zabaw nie musieli się obawiać, czy dziecko jest odpowiednio ubrane. Drugi powód to niedogrzane przedszkole oraz dosyć mroźne zimy. Gdy wracałem z przedszkola zdejmowałem spodnie i zostawałem w samych rajstopach. Deficyt spodni w sklepach wymagał tego aby ich nie niszczyć. Jako dziecko dużo czasu spędzałem bawiąc się na kolanach, które przecierały się i trzeba było naszywać łaty. Spodnie wykańczałem w przedszkolu więc w domu bawiłem się w samych rajstopach. Z zakupem rajstop nigdy nie było problemu. Miałem ich dużo dlatego nie było problemem gdy zrobiła się w nich dziurka. Wtedy najczęściej mama wyrzucała je zastępując kolejnymi. W dni, kiedy nie trzeba było chodzić do przedszkola, zwyczajnym ubiorem w domu były rajstopy. W tamtym czasie dostępne były dwa rodzaje grubości rajstop. Bo wszystkie były prążkowane. Te grubsze przeznaczone na zimę wykonane były z anilany, a cieńsze które przeznaczone były na jesień i wiosnę z elastilu. Zimy w tym czasie były mroźne, a przedszkola, a niekiedy domy niedogrzane, więc normalnym było ubieranie rajstop pod spodnie. Jednego roku w pierwszy dzień przedszkola po wakacjach, kiedy szedłem do grupy 5-latków zapytała mnie mama jakiego koloru rajstopy chcę założyć. Zdziwiło mnie to bardzo, bo nigdy mnie o to nie pytała. Ubierałem te, które po prostu były przygotowane na dany dzień. Zapytała mnie o ulubiony kolor rajstop, żeby wiedzieć które ma mi dać do ubrania. Nigdy nie zastanawiałem się, że mogę mieć ulubiony kolor. Bez zastanowienia odpowiedziałem, że chcę jasnoniebieskie. Po chwili mama przygotowała mi do ubrania rajstopy właśnie w takim kolorze. Z uwagi, że był to 1 września, rajstopy były z tych cieńszych. Byłem bardzo zadowolony, że mogłem wybrać kolor rajstop na rozpoczęcie roku szkolnego w przedszkolu. W przedszkolu w trakcie uroczystości z okazji dnia babci, spotkania z Mikołajem czy zabawy choinkowej obowiązywał specjalny ubiór (dress-code). Biała koszula i białe rajstopy. Do tego mini czapeczka uszyta z wełny, kapcie uszyte z tej samej wełny i pas z frędzelkami (w tym samym stylu) zakładany na biodra. Wszyscy, bez względu na wiek czy płeć ubrani byli tak samo. Odświętnie, bo na biało. W moim archiwum znalazłem kiedyś nawet zdjęcia z takich uroczystości, na których cała grupa przedszkolna ubrana jest w białe koszule i rajstopy. W grupie 6-latków nie było już leżakowania. Było więcej zajęć przygotowujących do szkoły. Nauka pisania liter i cyfr. Pewnego dnia jesieni albo zimy jeden kolega zebrał wszystkich chłopaków i zapytał co mamy pod spodniami. Nie mógł się sam przekonać, bo nie było leżakowania. Wszyscy koledzy byli zdziwieni pytaniem i nie wiedzieli o co pyta. Powiedział, żeby każdy z nas podciągnął nogawkę od spodni. Na nogach wszystkich kolegów widać było rajstopy, gdyż dostępne były jedynie prążkowane. Kolega, który nas zebrał powiedział, że rajstopy są dla dziewczyn a nie dla chłopaków. Podciągnął swoją nogawkę by pokazać, że ma na sobie kalesony. Sytuacja ta wywołała poruszenie wśród chłopaków i doprowadziła do tego, że codziennie podciągaliśmy nogawki by pokazać kto ma rajstopy, a kto kalesony. Z czasem część kolegów zaczęła nosić kalesony. Ja nie chcąc być gorszym zapytałem mamę czy kupi mi kalesony. Opowiedziałem dlaczego chciałbym je nosić czyli o sytuacji z przedszkola. Mama wyjaśniła mi, że kalesony są dużo grubsze od rajstop oraz że dodatkowo musiałbym nosić skarpetki. Nie kupiła mi kalesonów tłumacząc to dodatkowo tym, że w domu było dużo rajstop i szkoda by było je wyrzucić. Jedyne co udało mi się wywalczyć to że w ciepłe dni nie będę już zakładał rajstop. Do końca przedszkola kontrolowałem to ustalenie i kiedy były bardzo ciepłe dni nie ubierałem już rajstop. W wakacje pojechałem jak co roku do babci, która mieszkała 100 kilometrów od nas. Nie pierwszy raz spędzałem tam wakacje. Lubiłem jeździć do babci, która mnie rozpieszczała. Nie było tak dzieci w moim wieku. Bawiłem się sam. W tamte wakacje zdenerwowałem się gdy po przyjeździe do babci zaczęła rozpakowywać torbę z moimi rzeczami, którą spakowała mama. Okazało się, że wśród ubrań były dwie pary rajstop. Obie z tych cieńszych, przeznaczonych na jesień i wiosnę. Powiedziałem babci, że nie będę ubierał rajstop, bo ustaliłem z mamą, że w ciepłe dni nie muszę tego robić. Babcia, żeby mnie nie denerwować włożyła rajstopy do torby i powiedziała, że rozumie mnie i jak nie chcę, to nie muszę ich ubierać. Powiedziała też, że mama na pewno spakowała je na wszelki wypadek, gdyby zrobiło się zimno. Ustaliłem z babcią, że jeżeli zrobi się zimno, to je założę.